ศูนย์รวมผญาอีสาน สืบสานวัฒนธรรมภาษาเค้า

[kaentong]

ศูนย์รวมผญาอีสาน สืบสานวัฒนธรรมภาษาเค้า

หล่านางเอย....หน้าใหญ่ๆคางแหลมๆคือจังน้อง  มีคู่ซ้นนอนแล้วไป๊ คนเตี้ยๆขาเหี้ยนๆคือบักอ้าย ดึกๆมาพอได้ซ้น  ทนหนาวได้เด๊ละนาง......

[kaentong]

หล่านางเอย....คันเจ้าได้เลาะบ้าน  อย่าลืมเลาะคุ้มวัด...แนเด้อ เทือได้เห็นย่าเฒ่า...กวักไหมอยู่ในบ้าน  ให้เจ้าแวลงท่อน ถามข่าวอย่าฟ้าวกาย เทือได้เป็นหลานใภ้ บัดสิอายย้อนหลังเด๊ละนาง......

[kaentong]

หล่านางเอ๊ย....เพิ่นว่า
แม่น้ำชีบอเคยแห้ง แม่น้ำมูลบอเคยข่อน
คือกับอ้ายฮักน้อง บอเคยแปรเปลี่ยนใจ
ตาย..กะให้ตายคาตักเจ้า ให้คน เขาได้ส่า
คือกับท่าบอขาดน้ำ ขันน้อยบอขาดแอ่ง...นางเอย

[kaentong]

หล่านางเอ๊ย...
คันได้วาฮัก..ฮักเจ้า เปรียบคืออ้าย..บักหอยลอยน้ำแก่ง บอมีขาหยั่งพื้น บอมีมือสิไหว้น้ำ แล้วแต่น้ำสิพาไป....


 

[kaentong]

หล่านางเอย....เพิ่นวา
 ความฮักนี่...ยามดี หาแนวตี๊กะบอพ้อ หาหม่องแก้กะบอมี
ยามอกหัก มีแต่แนวขัดแนวข่อง มีแต่คนมอง คนส่า
เจ็บป่านเสี้ยนแทงใจบอได้บ่ง..แท้น๊อ หล่าเอย

[kaentong]

หล่านางเอย...
ฮักน้องหลายนับมื้อหยุ่ง หยุมลงมาคือฮากไผ่ ยามใดน๊อสิฮักอ้าย คือเสาไม้อยู่ต้นเฮือน หล่านางเอย...(เสาเฮือนบอมีฮาก)

[kaentong]

หล่านางเอย...เพิ่นวาความฮักอ้าย คือบักหอยลอยน้ำแก่ง บอคือลอยในอู่แอ่งน้ำ หาหม่องซ่นกะบอมี....

[kaentong]

หล่านางเอย...ฝากความอ้ายไปบอกแนเจ้าแน...ถ้าได้ลูกเขยหัวล้าน ปานเทวดาขึ้นบ้าน ความขี่คร้านกะบอมี...เด้อนางเอย..

[kaentong]

หล่านางเอย ผีโพนนาอ้าย เพิ่นฮ้ายกว่าสิบโพนนาเจ้า ยามเจ้าเว้าบอสื่อ ยามเจ้าเว้าบอแมนต่ออ้าย เพิ่นสิข่วยล่ายมายามเจ้า บัดยามเจ้านอนละเด๊...นางเอย

[kaentong]

หล่านางเอย....จำได้บอหล่า สัญญาเฮาข้างโพนพริก หากไผผิดคำที่เว้า สิให้แมวโพงเป้ามากินตับ หากไผผิดบอเอ็ดตาม สิให้หนามแท่งมาจิ้มตา หากไผบอเอ็ดตามสัญญา ให้ย่างตกขุมขาหักซ้ำ จำได้บอละนาง....

[kaentong]

พี่น้องเอ๊ย....เพิ่นวา  เหล้าฟรีกินได้หมดมื้อ แต่ถ้าเหล้าเจ้าของจะซื้อ หาแต่ป่องสิย่างหนี.....

[kaentong]

พี่น้องเอ๊ย....เพิ่นวา  เหล้าฟรีกินได้หมดมื้อ เหล้าซื้อข่อยบอกิน พะนะ

[kaentong]

หล่านางเอ๊ย...เพิ่นวา หนทางไกลกายเป็นใกล้ น้ำเคยใสกายเป็นขุ่น กลืนลงไปซูท้อง จังฮู้ว่าเป็นตม บ้านของเฮาตั้งแต่กี้ ไฟแสงสีบอมีส่อง ใต้กะเกียงหม่องแม่ง พอได้ใต้ส่องกัน ....

[kaentong]

หนทางไกลกลายเป็นใกล้ น้ำเคยใสกลายเป็นขุ่น
นุ่นเคยขาวกลายเป็นแหล่ แพรเคยงามกลายเป็นด่าง
ช้างสิย้านไม้ไผ่ ไก่สิย้านเม็ดข้าวสาร
โบราณเพิ่นว่าไว้ ไปหน้าหากสิเห็น...

[kaentong]

ผู้บ่เว้าจ่มอยู่พุมพุม ผู้เพิ่นพุมพุมจาโลดบ่มีเสียงเว้า
ผู้อยู่นิ่งคือจั่งดิ้นด่าวด่าว บัดผู้ด่าวด่าวดิ้นสังมานิ่งอยู่เฉย
ผู้ฮู้บ่ชี้ ผู้ชี้บ่ฮู้ คันว่าอยู่นี้ คือไปม่องพุ้น คันว่าอยู่พุ้น พัดนั่งอยู่นี้
อยู่แต่ไป ไปแต่อยู่ ตายแต่ บ่ตาย บ่ตาย แต่ตาย