-
ศูนย์รวมผญาอีสาน สืบสานวัฒนธรรมภาษาเค้า
หล่านางเอย....หน้าใหญ่ๆคางแหลมๆคือจังน้อง มีคู่ซ้นนอนแล้วไป๊ คนเตี้ยๆขาเหี้ยนๆคือบักอ้าย ดึกๆมาพอได้ซ้น ทนหนาวได้เด๊ละนาง......
-
หล่านางเอย....คันเจ้าได้เลาะบ้าน อย่าลืมเลาะคุ้มวัด...แนเด้อ เทือได้เห็นย่าเฒ่า...กวักไหมอยู่ในบ้าน ให้เจ้าแวลงท่อน ถามข่าวอย่าฟ้าวกาย เทือได้เป็นหลานใภ้ บัดสิอายย้อนหลังเด๊ละนาง......
-
หล่านางเอ๊ย....เพิ่นว่า
แม่น้ำชีบอเคยแห้ง แม่น้ำมูลบอเคยข่อน
คือกับอ้ายฮักน้อง บอเคยแปรเปลี่ยนใจ
ตาย..กะให้ตายคาตักเจ้า ให้คน เขาได้ส่า
คือกับท่าบอขาดน้ำ ขันน้อยบอขาดแอ่ง...นางเอย
-
หล่านางเอ๊ย...
คันได้วาฮัก..ฮักเจ้า เปรียบคืออ้าย..บักหอยลอยน้ำแก่ง บอมีขาหยั่งพื้น บอมีมือสิไหว้น้ำ แล้วแต่น้ำสิพาไป....
-
หล่านางเอย....เพิ่นวา
ความฮักนี่...ยามดี หาแนวตี๊กะบอพ้อ หาหม่องแก้กะบอมี
ยามอกหัก มีแต่แนวขัดแนวข่อง มีแต่คนมอง คนส่า
เจ็บป่านเสี้ยนแทงใจบอได้บ่ง..แท้น๊อ หล่าเอย
-
หล่านางเอย...
ฮักน้องหลายนับมื้อหยุ่ง หยุมลงมาคือฮากไผ่ ยามใดน๊อสิฮักอ้าย คือเสาไม้อยู่ต้นเฮือน หล่านางเอย...(เสาเฮือนบอมีฮาก)
-
หล่านางเอย...เพิ่นวาความฮักอ้าย คือบักหอยลอยน้ำแก่ง บอคือลอยในอู่แอ่งน้ำ หาหม่องซ่นกะบอมี....
-
หล่านางเอย...ฝากความอ้ายไปบอกแนเจ้าแน...ถ้าได้ลูกเขยหัวล้าน ปานเทวดาขึ้นบ้าน ความขี่คร้านกะบอมี...เด้อนางเอย..
-
หล่านางเอย ผีโพนนาอ้าย เพิ่นฮ้ายกว่าสิบโพนนาเจ้า ยามเจ้าเว้าบอสื่อ ยามเจ้าเว้าบอแมนต่ออ้าย เพิ่นสิข่วยล่ายมายามเจ้า บัดยามเจ้านอนละเด๊...นางเอย
-
หล่านางเอย....จำได้บอหล่า สัญญาเฮาข้างโพนพริก หากไผผิดคำที่เว้า สิให้แมวโพงเป้ามากินตับ หากไผผิดบอเอ็ดตาม สิให้หนามแท่งมาจิ้มตา หากไผบอเอ็ดตามสัญญา ให้ย่างตกขุมขาหักซ้ำ จำได้บอละนาง....
-
พี่น้องเอ๊ย....เพิ่นวา เหล้าฟรีกินได้หมดมื้อ แต่ถ้าเหล้าเจ้าของจะซื้อ หาแต่ป่องสิย่างหนี.....
-
พี่น้องเอ๊ย....เพิ่นวา เหล้าฟรีกินได้หมดมื้อ เหล้าซื้อข่อยบอกิน พะนะ
-
หล่านางเอ๊ย...เพิ่นวา หนทางไกลกายเป็นใกล้ น้ำเคยใสกายเป็นขุ่น กลืนลงไปซูท้อง จังฮู้ว่าเป็นตม บ้านของเฮาตั้งแต่กี้ ไฟแสงสีบอมีส่อง ใต้กะเกียงหม่องแม่ง พอได้ใต้ส่องกัน ....
-
หนทางไกลกลายเป็นใกล้ น้ำเคยใสกลายเป็นขุ่น
นุ่นเคยขาวกลายเป็นแหล่ แพรเคยงามกลายเป็นด่าง
ช้างสิย้านไม้ไผ่ ไก่สิย้านเม็ดข้าวสาร
โบราณเพิ่นว่าไว้ ไปหน้าหากสิเห็น...
-
ผู้บ่เว้าจ่มอยู่พุมพุม ผู้เพิ่นพุมพุมจาโลดบ่มีเสียงเว้า
ผู้อยู่นิ่งคือจั่งดิ้นด่าวด่าว บัดผู้ด่าวด่าวดิ้นสังมานิ่งอยู่เฉย
ผู้ฮู้บ่ชี้ ผู้ชี้บ่ฮู้ คันว่าอยู่นี้ คือไปม่องพุ้น คันว่าอยู่พุ้น พัดนั่งอยู่นี้
อยู่แต่ไป ไปแต่อยู่ ตายแต่ บ่ตาย บ่ตาย แต่ตาย
-
จิตคนเฮาบ่หยุดนิ่งเป็นคือลงอยู่ในป่า
โดดไปมาอยู่ง่าไม้สยานเต้นเพ่นหนี
ใจของคนเฮานี้ก็คือดังเดียวกัน
คิดเรื่งนั้นเรื่องนี้ดีฮ้ายอยู่บ่เซา
คิดแทนเขากะพ่องนั้นปั่นปวนในสมอง
เรื่องของเขาเอามาคิดทุกข์แม่นตนปานคนบ้า
คิดไปหลังมาหน้าสาระวนมื้อฮ้อยเทื่อ
คิดแล้วเบื่อทั้งอยากตายกะพ่องนั้นให้มันแล้วสิซ่วงใจ
นี้ตี้หนอพุทธองค์เพิ่นตรัสไว้ตามดูใจให้ถ่วนถี่
มีสติฮู้พร้อมอย่ายอมแพ้ให้แก่มาร
คิดอี่หยังก็ให้ฮู้ตามดูใจอย่าปะปล่อย
อย่าใจลอยปล่อยให้มารเข้าบีบคั้นแนวนั้นบ่ดี
เพราะว่าจิตดวงนี้เป็นทั้งผีทั้งห่า
เป็นทั้งพระราชาเป็นอามาตย์กล้าเสนาพร้อมพ่ำกัน
ยามใจดีว่านั้นเลื่อนเป็นหมู่เทวา
ยามใจทรามตกลงมาเป็นหมู่พาลหาเรื่อง
ขัดเคืองใจคิดเค็ญฆ่าป้อยด่าสาระพัด
มึนปานมวยเมาหมัดโลดสิตายใจพาวุ่น
หยังกะมุ่นอุ้ยปุ้ยสับสนอลหม่าน
จิตใจมืดแปดด้านบ่คือเค้าแต่เก่าหลัง ท่านเอย..
-
ทำบุญเอาหน้าศรัทธาหัวเต่า
ทำพอให้เขายกย่อปอปั้น
ทำไปบ่นไปใจบ่เบิกบาน
ให้ทานเสียไปแต่หวังได้มา
-
สอนผู้อื่นพอสอนได้สอนตนเองมันยากยิ่ง
สอนลิงข่างบ่างเต้นก็ยังได้ดังใจ
สอนวัวควายช้างม้าสัตว์ทุกอย่างยังพอไหว
สอนจิตใจตนเองชั่งยากเหลือเอาฮ้าย
นี้ตี้หนอเพิ่นว่าฝุ่นเข้าตาตัวเองเอาออกบ่ได้
เจอปัญหาหนักใจคิดบ่ออกบอกบ่ได้คาคอแค้นจอลอ
ยังก็ปานแค้นข้าวกลื่นน้ำก็บ่ลง...
-
ความฮักมาแล่นกุ้มคือกะสุ่มงุมคอ
ความฮักมาพอพอคือกะทองุมไว้
ฮักเขาหลายสิตายซ่ำคิดนำเขาจนว่าจ่อย
นั่งเหงาหงอยสร่อยเศร้าซึมเซ้ออยู้ผู้เดียว
นี้ละหนอเพิ่นว่า ความฮักทำให้คนตาบอดเบื้องบ่ฮู้ฮ่อมทางไป
มีฮักหลายแห่งทุกข์หลายบ่อาจคลายลงได้
มีฮักอยู่ที่ไดก็มีทุกข์อยู่ที่นั้นบีบคั้นใจได้นั่งจ่ม
ทุกข์ระทมปวดรวมรอทาแต่สิตาย
ทุกข์เพราะซังยังพอสู้อดอยู่ไปก็หายง่าย
ทุกข์เพราะรักปักใจฮ้ายกว่าศรเสียบไว้ปานถ้ำใส่หนอง
-
หล่านางเอ๊ย...เพิ่นวา หนทางไกลกลายเป็นใกล้ น้ำเคยใสกลายเป็นขุ่น กลืนลงไปสู่ท้องสาแล้ว...จังว่าตม บ้านของเฮาตั้งแต่กี้ ไฟแสงสีบอมีส่อง ใต้กะเกียงหม่องแม่ง พอได้..ใต้ส่องกัน คนบอทันก้าวหน้า การศึกษาบอทันแพร่ นาฬิกาไก่แก้ขันกล้องเอิ่นวาโมง บัดนี่...ลงสีข้าว ได้ตำเอาโครกมองใหญ่ ไปทางใดได้ขี่ล้อเกวียนฮ้างจังวาดี บอคือกับยุคนี้ มีรถพาเอาไป มอเตอร์ไซต์พาเทียว หน่อยเดียวกะถึงบ้าน .....
-
หล่านางเอย อย่ามาตี๋แถลงแป้ง แปลงหลายความปาก บอแมนเชื้อข้าวแป้ง แปลงแล้วกะบอนวลดอก...นางเอย...
-
อย่านางเอย...ย้านแต่เกี้ยงแต่นอก ทางในเป็นบักเดือ เกี้ยงบักเดือเหลือตายแต่ทางใน แนวเด็ดเดียวเป็นหลายใส้ ใจเดียวเป็นหลายแง จักสิแวข้างขวา หรือสิแวข้างซ้าย ในนั่นส่องบอเห็น..ข่อยวา...
-
หล่านางเอย...ตัวอ้ายนี่ พออยากโตนห้วยผึ้งวาสิหมายมาหมั่นพันแนนผูกใหม่ สมหัวใจวาสิมาอยู่ใกล้นอนใต้ตะลางเฮือน ย้านนางถือเสียมเฮี้ยนลงเฮียนไล่ตี คันสิหาบ่อนลี้พะนางน้องสิไล่ตี บุญบอคลาดเอาแต่บุญคลาดได้กะสิค่อยเคียนหลุด...เด้อหล่า เอาแต่ชาตาสุขสิส่งจูงมาใกล้ สมหัวใจวาสิหมายมาหมั่นนำนางบอให้ห่าง ทางพี่บออยากฮ้างทางน้องผัดห่างไป แนวใจหญิงมันฮักจางคือน้ำทะเลหลวงกว้างบักใหญ่ คั้นปากวาอยากได้ ใจเจ้าฮักบอนำ .....
-
อ้ายเอย...น้องนี่เปรียบดั่งไม้ใกล้หน่อแคมทาง ไผกลายไปกะฟันผูคนบอมีเว้น จักฟันเอาฟันเล่นหากฟันไปบอได้วาว อุปมาดั่งฮ้ายเดี๋ยวนี้กะดั่งกัน หวังสิมาจ้อจั่นเอาง่ายๆแล้วหายหนี หวังสิอยากกินฟรีๆให้อิ่มใจแล้วหนีจ้อย นางบอค่อยหวังได้บอคอยหยังดอก เดี๋ยวเบิ่งเว้าจู้จี้แนวนี้ บอแมนคลอง บอแมนคลอง..เอ่ย....
-
-
หล่านางเอย...ครั้นเจ้าเกิดเป็นนก อ้ายสิเกิดเป็นงาไม้ พอได้ให้เจ้างอย ครั้นเจ้าเกิดเป็นมดแดง อ้ายสิเกิดเป็นฮาง พอได้ให้หลบฝน ครั้นเจ้าเกิดเป็นหนอน อ้ายสิเป็นปลาแดกเน่า พอให้เจ้าไปมุดลอย ครั้นเจ้าเป็นฟอย อ้ายสิเป็นฝุ่น พอให้เจ้าได้กวาดตุ่ม โยนทิ้งลงถัง....หล่านางเอย...
-
ถ่วมหรือแล้ง ขาดแหว่งบ่สมบูรณ์
ประเพณีทําบุญ พ่อแม่เฮาบ่เคยถิ่ม
เอาความดีเป็นลิ่ม สลักใจไว้คงถี่
สามัคคียึดไว้ อย่าไลถิ่นฮีตคอง
ทุกข์ยากฮ้าย เฮาฮักแม่นนามคน
แม่สิรวยหรือจนให้พิ่งพากันไว้
คือจั่งเฮือคาแก้ง เกวียนเห็นเกวียนได้แก่
คันแม่ไปฮอดน้ํา เฮือสิได้แก่เกวียน ฮั่นเด๋ ฯ