กลอน

[kaentong]

ถึงต่างถิ่นต่างฐานต่างอาชีพ
ดวงประทีปสพฐยังส่องถึง
เป็นที่พึ่งผู้ขาดโอกาสเรียน
จะจุดเทียนส่องสว่างที่กลางป่า
ไม่เลือกว่าหน้าตาภาษาไหน
ถึงลำบากตรากตรำสักเพียงไร
ด้วยดวงใจของครูจะสู้ทน

[kaentong]

เป็นทั้งหมดความรู้สึกให้นึกฝัน
แม้คืนวันหมุนผ่านนานแค่ไหน
แต่ความรักคิดถึงยังซึ้งใจ
จดจำได้ทุกนาทีที่มีเรา

ความผูกพันเหมือนมิตรคอยคิดเตือน
มิแชเชือนทุกข์ร่วมด้วยช่วยปันเศร้า
ส่งถ้อยคำบอกฝากหากบรรเทา
เฉกเช่นเงาไม่ห่างเคียงข้างเธอ

จะหาคน...อย่างไร..ได้เหมือนพี่
คนแสนดีจริงใจไม่ไผลเผลอ
ทำทุกสิ่งน่าเกรงขามยามเจอะเจอ
บอกนะเออชายคนแรกแปลกกว่าใคร

[kaentong]

ถึงจะอยู่กาฬสินธุ์ถิ่นน้ำดำ
แต่ก็คำหาเจอเธอในฝัน
รักนะ..คิดถึงเธอทุกคืนวัน
สุดท้ายนั้น เพียงเพ้องฝัน สันลำปาว

[kaentong]

ขอโทษที ที่คิดถึง รำพึงหา
อาจไร้ค่า กับเธอ เมื่อเพ้อถึง
สำหรับฉัน สำคัญแท้ แม้เสี้ยวนึง
จากก้นบึ้ง หัวใจ ยามไกลกัน

ฝากบทกลอน พร้อมเพลง บรรเลงส่ง
สื่อมอบตรง แทนกอด นะยอดขวัญ
อยากให้รู้ ถึงห่าง อย่าส่างสัมพันธ์
ร้อยเกลียวนั้น แน่นไว้ "ด้วยไมตรี"

[kaentong]

นี่หรือพิษคิดถึง..ใจพึ่งรู้
แม้เพียงอยู่ห่างกัน..จึงหวั่นไหว
เฝ้าละเมอเพ้อหาด้วยอาลัย
อีกเมื่อใดได้เคียง..หรือเพียงคอย

[kaentong]

พริกขี้หนู ดีหรือไม่ ย่อมอยู๋ที่เผ็ด
บอระเพชร ดีหรือไม่ ย่อมอยู่ที่ขม
เรือดำน้ำ ดีหรือไม่ ย่อมอยู๋ที่จม
คนจะดี หรือไม่นั้น ย่อมอยู่ที่การกระทำ

[kaentong]

ยังเป็นคนที่คอยห่วง
แม้เวลาจะล่วงเลยผ่าน
ฉันยังเป็นฉันเหมือนวันวาน
คนที่มีเธอตลอดกาลในใจ

[kaentong]

หากท้อ .. ขอให้อดทน
หากอับจน .. ขอให้แก้ไข
หากไม่ไหว .. ขอให้หยุดพัก
หากไม่มีใครรัก .. ขอให้รักตัวเอง

[kaentong]

ถ้าคิดได้..ให้ช่วยคิด
ถ้าคิดไม่ได้..ให้ช่วยทำ
ถ้าทำไม่ได้..ให้ความร่วมมือ
ถ้าร่วมมือไม่ได้..ให้กำลังใจ
แม้กำลังใจก็ให้ไม่ได้..ให้อยู่เฉยๆ (อย่า...)

[kaentong]

ไหนว่าจะเป็น คนสุดท้าย ของชีวิต
ไหนว่าจะไม่คิด มีคนใหม่
ไหนว่าจะมอบให้ ทั้งตัวและหัวใจ
ไหนว่าจะไม่มีใคร นอกจากเรา
แล้ว...........คน..........นั้นคือใคร

[kaentong]

แพ้ บ่ได้ บอกใจอย่าให้อ่อนแอ
ทุกข์ใดรังแก กี่แผลก็แพ้ บ่ได้
คนรักจากลา น้ำตาก็รินท่วมใจ
ตกงานกี่ครั้ง ผิดหวังกี่คราวร้องไห้
หากแม่ยังมีทุกข์ใจ เจ็บแค่ไหนบอกใจห้ามถอย พะนะ

[kaentong]

มานั่งอุกอั่งเอ้า เหงาตรมระทมจิตร
คิดขึ้นมาน้ำตาไหล ตอ้งห่างไกลไลบ้าน
จากเฮือนซานมาไกลล้น ย้อนความจนดอกเป็นเหตุ
เฮ็ดให้ต้องพลัดพราก จรจากพ่อแม่มา
ตกยามแลงนั่งเบิ่งฟ้า หมู่นกกาทั่งน้อยไหญ่
ออกหากินในยามเซ้า ตกแลงเข้าดอกซูฮัง ซั้นแหล่วท่านเอ้ย

[kaentong]

ฉันคงรู้สึกไปเอง...ว่าโดนแย่งของรักไป
ทั้ง ทั้ง ที่เป็นแค่คนรู้จัก . .. ไม่ใช่คนโดนทอดทิ้ง
ไม่รู้จะหวงเธอไปทำไม . . ไม่เข้าใจตัวเองจริง จริง
หรือเพราะเธอไม่ใช่ทุกสิ่ง . .แต่อาจเป็น . .. “ยิ่งกว่าหัวใจ”

[kaentong]

ในช่วงเวลา...ที่ความรักมันยิ่งใหญ่
จะงี่เง่าแค่ไหน ก็เรื่องเล็กๆ
ในเวลาที่เรายังเป็นเด็ก
ถึงเรื่องเล็ก ก็มองเป็นเรื่องใหญ่

แต่วันนึง เมื่อคุณเป็นผู้ใหญ่
จะไม่มีเวลาใส่ใจ เรื่องเล็กๆ
แล้วคนที่ยังทำตัวเป็นเด็กๆ
จะสร้างปัญหาเล็กๆ ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่

[kaentong]

เข้มแข็ง ไม่ได้แปลว่า “รับได้ทุกอย่าง”
ถอยห่าง ไม่ได้แปลว่า “ไม่อยากอยู่ใกล้”
เฉยชา ไม่ได้แปลว่า “ไม่มีหัวใจ”
ยิ้มให้ใครต่อใคร ไม่ได้แปลว่า “ข้างในจะหายดี”